Wizyta dziecka u psychologa - pytania rodziców prosto z gabinetu

Wizyta dziecka u psychologa to często stres nie tylko dla malucha, ale także dla rodziców. Aby rozwiać Wasze wątpliwości i pomóc Wam jak najlepiej przygotować się do pierwszego spotkania, wyjaśniamy kilka kwestii, które najczęściej nurtują rodziców przed wizytą u specjalisty.

Wizyta dziecka u psychologa: najczęściej zadawane pytania

W ilu spotkaniach będzie uczestniczyło dziecko?

Psychologowie zazwyczaj podkreślają, że terapia psychologiczna to proces, a tempo otwierania się dziecka na rozmowę i zmiany jest indywidualne. Liczba spotkań może wynosić od 5 do 10. Istnieje również możliwość dłuższej terapii, trwającej rok czy nawet kilka lat. Każde dziecko potrzebuje innego, własnego tempa w procesie terapeutycznym. Warto umówić się z psychologiem, po ilu spotkaniach można przyjść na rozmowę, która podsumuje dotychczasowe efekty pracy.

Dlaczego rodzice są włączeni do terapii?

Udział rodziców w terapii psychologicznej dla dzieci nie wynika z przekonania, że to oni są źródłem problemów. Wręcz przeciwnie - psycholog dziecięcy dąży do zrozumienia dynamiki domowego środowiska, co pozwala lepiej zrozumieć dziecko i źródło jego trudności. Współpraca między terapeutą a rodzicami jest kluczowa dla pełniejszego zrozumienia dziecka. Zdarza się, że rodzina jest niepełna. Specjalista decyduje wówczas, czy włączenie drugiego rodzica w proces terapeutyczny jest konieczne; jeśli tak, do jego realizacji niezbędna jest zgoda głównego opiekuna.

Jak to możliwe, że moje dziecko w jednym środowisku zachowuje się  jak „aniołek” a w innym ma trudność z zapanowaniem nad sobą?

Odpowiedź jest prosta: dziecko jest jedno i to samo, ale może wypracować sobie różne systemy zachowania w zależności od tego, jak się czuje w danej przestrzeni. Często dziecko czuje się przytłoczone ilością nowych, ważnych zasad obowiązujących w przedszkolu lub szkole. Kiedy wraca do domu, potrzebuje odreagowania. W odwrotnej sytuacji - w domu dziecko czasem czuje się mało stymulowane przez bodźce, a w placówce edukacyjnej rówieśnicy, zabawki i nowe wyzwania sprawiają, że nie potrafi zahamować swoich reakcji. Proces wsparcia psychologicznego ma na celu sprawić, aby dziecko poznało siebie i swoje reakcje na tyle, by umieć mądrze kierować swoimi emocjami i zachowaniami.

Czy to wszystko moja wina, że moje dziecko przejawia trudności? Czy jestem złym rodzicem i popełniłem serię błędów?

Rodzice często zadają sobie pytanie, czy popełnili błąd wychowawczy, gdy dziecko przejawia trudności. Psycholog doradza nowe techniki i metody, które pomagają rodzicom lepiej zadbać o rozwój dziecka. Zdarza się, że różne trudności dziecka wynikają z pewnych błędów wychowawczych. Jednak to, co najważniejsze dla psychologa, to współpraca i chęć zmiany.

Otwartość rodzica często wystarcza, aby zniwelować błędy i stworzyć nowe, dobre warunki dla rozwoju dziecka. Odrzućmy więc wstyd i wyrzuty sumienia - to nieproszone emocje w procesie pomocy psychologicznej. 

„I co dalej?”, czyli dalsza diagnoza i pomoc

Psychologowie nie zostawiają rodziców z pytaniami bez odpowiedzi, a raczej starają się kierować ich do odpowiednich specjalistów, jeśli jest taka potrzeba. Konsultacje z pediatrą, neurologiem, okulistą, optometrystą, fizjoterapeutą czy psychiatrą dziecięcym mogą być istotne w kontekście pełnej diagnozy i zrozumienia potrzeb dziecka. Psycholog jest "mostem" między rodzicami a innymi specjalistami, pomaga znaleźć kompleksowe wsparcie w pracy nad trudnościami dziecka.

Wizyta dziecka u psychologa - współpraca oparta na partnerstwie

Podsumowując - psycholog dziecięcy to nie tylko specjalista pomagający dziecku, ale również partner rodziców w zrozumieniu i wsparciu malucha. Współpraca z psychologiem to nie tylko diagnoza problemów, ale także budowanie zdrowych relacji rodzinnych i wprowadzanie zmian na lepsze.

Natalia Marzec
Natalia Marzec
Jestem psycholożką dziecięca i pedagożką, piszę artykuły na naszym blogu, a na co dzień pracuję w Szkole Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi. Jestem również Trenerką TUS.

Od zawsze wiedziałam, że chcę pracować z dziećmi, mam jednak świadomość, że aby w pełni wesprzeć dziecko trzeba być otwartym na potrzeby całej rodziny. Stąd też moja praca w głównej mierze ukierunkowana jest na współpracę z Rodzicami.